„Good Sam“ Netflix fellur ekki undir dulúðina sem hún stríddi áhorfendum með í kerru sinni

Snúast um leyndardóminn um miskunnsama Samverjann sem skildi poka af peningum eftir handahófskenndum dyraþrepum í New York, myndin var ekki sérstaklega upplífgandi, né var söguþráðurinn nógu sannfærandi

Frá kvikmyndinni „Good Sam“ frá kvikmyndinni, það eina sem við fengum að vita er að myndin fylgir blaðamanninum Kate Bradley þegar hún rannsakar meintan góðan samverja sem skilur eftir sig 100.000 dollara í handahófi í New York og „líður vel“ myndin yrði hamingjusöm og uppbyggjandi. En myndin, sem var frumsýnd 16. maí á Netflix, var ekki sérstaklega upplífgandi og samverjinn góði í miðju söguþræðisins endurvekði ekki nokkra af löngu glataðri trú okkar á mannkynið.

Kvikmyndin snérist um persónu Tiya Sircar, Kate Bradley, sem er fréttaritari sem er þráhyggjulegur við „bömmer taktinn“ og fær úthlutað sögu hins dularfulla miskunnsama Samverja þar sem hún var að setja sig í of margar áhættusamar aðstæður fyrir sögur, þó þær fengju tölurnar fyrir fréttastöðina sem hún vinnur hjá.

„Sami góði“ vinnur sem eitt skipti en fellur ekki undir stríðna tilfinningunni um góða tilfinningu (Heimild: IMDB )

Þrátt fyrir að Bradley hafi ekki verið upphaflega ánægður með að taka upp ljósasöguna, þá vex hún smám saman á henni þegar hún grefur dýpra í fyrirætlanir dularfulla góðgerðarmannsins og byrjar að hringja um sjálfsmynd hans. Í gegnum frásögnina er Bradley áfram aðalpersónan og oftar en ekki virtust vísbendingar og tækifæri sem hún lendir í handritinu of auðveldar og þægilegar. Eitt leiðir af öðru og ráðgátan er leyst og lausir endar bundnir á skömmum tíma. Söguþráðurinn kastar nokkrum flækjum og kemur okkur á óvart, en flestir falla flatt sem fyrirsjáanlegir og klisjukenndir.

Samverjinn góði reyndist vera slökkviliðsmaður sem að lokum verður ástfanginn af Bradley. Þó að hann hefði persónulega hvatningu til góðra verka sinna, bjóst hann ekki við neinu í staðinn frá neinum sem hlutu góðvild hans. Þessi þáttur myndarinnar virðist líka langsótt og gerir ekkert mikið til að láta áhorfendum líða vel. Kvikmyndin endar í klettabandi, en aftur, vekur okkur ekki forvitni um hver næsti góði samverji gæti verið. Rómantíkin sem braust út á milli Bradley og slökkviliðsmannsins Eric Hayes vakti heldur ekki upp neinar tilfinningar þrátt fyrir hetjulega góðmennsku.

Kvikmyndin svipar einnig til spillts stjórnmálamanns og nokkurrar fréttastofustjórnmála og hefur verið árangursrík við að koma þeim síðarnefnda til skila, með góðum árangri búið til óheyrilega fréttastofu þar sem ritstjórinn David og blaðamaðurinn Bradley hafa tengd mál og félagsskap. Jack Hansen, upprennandi þingmaður, er pólitískur kennari í kennslubók sem er bæði tækifærissinnaður og stjórnsamur á sama tíma. Þrátt fyrir að Hansen hefði enga vídd aðra en pólitískan metnað sinn og rómantískan áhuga á Bradley, sem hefði getað verið vegna mikils álits föður hennar, þjónaði persónan vel til að færa frásögnina áfram og var næst andstæðingnum sem kvikmyndin hafði.

Myndin virkar eins og eitt skipti en fellur ekki undir líðanina sem henni var strítt. Kvikmyndin sinnir meðalvinnu við að fara framhjá sem léttur ráðgáta með hálfgerðar persónur og tengingar innra með sér.